ایمپلنت دندان – قیمت ایمپنت دندان 1403

ایمپلنت دندان یک روش پیشرفته در دندانپزشکی است که برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته به کار می‌رود. این روش شامل کاشت یک پایه فلزی (معمولاً تیتانیومی) در استخوان فک است که به عنوان ریشه دندان مصنوعی عمل می‌کند. پس از قرار دادن پایه در فک، یک تاج دندان مصنوعی به آن متصل می‌شود که ظاهری طبیعی و عملکردی مشابه با دندان‌های طبیعی دارد.

فرآیند ایمپلنت دندان به چند مرحله تقسیم می‌شود. در مرحله اول، جراح دهان و دندان پایه تیتانیومی را در استخوان فک قرار می‌دهد. پس از این مرحله، معمولاً یک دوره بهبودی چند ماهه لازم است تا استخوان فک با پایه تیتانیومی ترکیب شود، این فرآیند که به نام «استئواینتگریشن» شناخته می‌شود، باعث ثبات و استحکام پایه می‌شود. در مرحله بعد، یک قطعه میانی به نام «اباتمنت» به پایه تیتانیومی متصل می‌شود و در نهایت، تاج دندان مصنوعی بر روی این قطعه نصب می‌شود.

یکی از بزرگترین مزایای ایمپلنت‌های دندانی این است که آنها به حفظ سلامت استخوان فک کمک می‌کنند. وقتی دندانی از دست می‌رود، استخوان فک که به طور طبیعی توسط ریشه دندان تحریک می‌شد، می‌تواند تحلیل رود. ایمپلنت‌های دندانی با فراهم کردن تحریک لازم، از تحلیل استخوان جلوگیری می‌کنند. علاوه بر این، ایمپلنت‌ها برخلاف پروتز دندان  که ممکن است ناراحتی ایجاد کنند و نیاز به چسب‌های مخصوص داشته باشند، به طور دائم در دهان قرار دارند و مانند دندان‌های طبیعی عمل می‌کنند.

ایمپلنت‌های دندانی همچنین از نظر زیبایی شناختی بسیار مؤثر هستند. آنها به طور طبیعی با دندان‌های باقی‌مانده هماهنگ می‌شوند و لبخندی زیبا و طبیعی به فرد می‌بخشند. همچنین، برخلاف بریج‌های دندانی که ممکن است نیاز به تراشیدن دندان‌های مجاور داشته باشند، ایمپلنت‌ها به دندان‌های اطراف آسیب نمی‌رسانند. با توجه به این مزایا، ایمپلنت‌های دندانی به یک گزینه محبوب و مؤثر برای بسیاری از افرادی تبدیل شده‌اند که به دنبال جایگزینی دندان‌های از دست رفته خود هستند.

بیشتر بخوانید: پانسمان دندان

قیمت ایمپلنت دندان

ایمپلنت‌های دندان بر اساس محل قرارگیری، طراحی و نوع مواد مورد استفاده به چند دسته مختلف تقسیم می‌شوند. در ادامه به توضیح انواع مختلف ایمپلنت‌های دندان می‌پردازیم:

ایمپلنت‌های داخل استخوانی (Endosteal Implants)

این نوع ایمپلنت‌ها رایج‌ترین و پرکاربردترین نوع ایمپلنت‌های دندانی هستند. ایمپلنت‌های داخل استخوانی مستقیماً در استخوان فک کاشته می‌شوند و به شکل پیچ، سیلندر یا تیغه‌ای هستند. پس از عمل جراحی، زمانی برای بهبودی و پیوند استخوان به ایمپلنت (استئواینتگریشن) نیاز است. سپس، یک پست (قطعه میانی) به ایمپلنت متصل شده و در نهایت تاج دندان بر روی آن نصب می‌شود.

بیشتر بخوانید: قیمت پست و کور دندان

ایمپلنت‌های زیرپریوستال (Subperiosteal Implants)

این نوع ایمپلنت‌ها در زیر لثه و بر روی یا بالای استخوان فک قرار می‌گیرند، اما در استخوان فک کاشته نمی‌شوند. ایمپلنت‌های زیرپریوستال معمولاً برای بیمارانی که تراکم یا ارتفاع کافی استخوانی ندارند و نمی‌خواهند یا نمی‌توانند تحت عمل جراحی پیوند استخوان قرار گیرند، استفاده می‌شود. این ایمپلنت‌ها شامل یک چارچوب فلزی هستند که به استخوان فک تکیه می‌کند و بر روی آن تاج‌های دندانی قرار می‌گیرند.

بیشتر بخوانید: ایمپلنت دیجیتال

ایمپلنت‌های زایگوماتیک (Zygomatic Implants)

این نوع ایمپلنت‌ها کمتر رایج هستند و در مواقعی که استخوان فک بالا به اندازه کافی قوی یا بزرگ نیست، مورد استفاده قرار می‌گیرند. ایمپلنت‌های زایگوماتیک در استخوان گونه (زایگوماتیک) کاشته می‌شوند، بنابراین طول آنها بیشتر از ایمپلنت‌های معمولی است. این نوع ایمپلنت‌ها می‌توانند گزینه‌ای مناسب برای بیمارانی باشند که دچار تحلیل شدید استخوان فک بالا شده‌اند.

بیشتر بخوانید: تفاوت بلیچینگ و جرمگیری دندان

مینی ایمپلنت‌ها (Mini Implants)

مینی ایمپلنت‌ها کوچکتر از ایمپلنت‌های استاندارد هستند و معمولاً برای تثبیت پروتزهای متحرک یا زمانی که فضای کافی برای ایمپلنت‌های بزرگتر وجود ندارد، استفاده می‌شوند. این ایمپلنت‌ها به دلیل اندازه کوچک‌تر، روش نصب ساده‌تری دارند و ممکن است نیاز به زمان کمتری برای بهبودی داشته باشند.

بیشتر بخوانید: بلیچینگ دندان

ایمپلنت‌های فوری (Immediate Load Implants)

این نوع ایمپلنت‌ها بلافاصله پس از کاشت پایه فلزی، تاج دندان موقت بر روی آنها نصب می‌شود. این روش معمولاً برای بیمارانی که استخوان فک قوی و کافی دارند و به دنبال نتایج سریع‌تر هستند، مناسب است. ایمپلنت‌های فوری نیاز به دقت و شرایط خاصی دارند و برای همه بیماران قابل استفاده نیستند.

هر کدام از این انواع ایمپلنت‌ها مزایا و معایب خاص خود را دارند و انتخاب نوع مناسب بستگی به شرایط خاص بیمار، میزان استخوان موجود و توصیه دندانپزشک دارد.

بیشتر بخوانید: قیمت عصب‌ کشی دندان

مدت زمان لازم برای تکمیل فرآیند ایمپلنت دندان به چند عامل مختلف بستگی دارد، از جمله تعداد ایمپلنت‌ها، وضعیت استخوان فک، نیاز به جراحی‌های اضافی مانند پیوند استخوان، و وضعیت کلی سلامت بیمار. به طور کلی، مراحل اصلی فرآیند ایمپلنت دندان و زمان‌بندی آنها به شرح زیر است:

مشاوره و برنامه‌ریزی

این مرحله شامل بررسی وضعیت دهان و دندان بیمار، عکس‌برداری رادیولوژی (مانند پانورکس یا سی‌تی‌اسکن)، و برنامه‌ریزی دقیق برای کاشت ایمپلنت است. این مرحله معمولاً یک یا دو جلسه مراجعه به دندانپزشک را شامل می‌شود.

بیشتر بخوانید: پلاک دندان چیست

جراحی کاشت ایمپلنت

در این مرحله، پایه فلزی (معمولاً تیتانیومی) در استخوان فک کاشته می‌شود. این عمل جراحی معمولاً در مطب دندانپزشک و تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌شود. زمان لازم برای این جراحی بسته به تعداد ایمپلنت‌ها و پیچیدگی مورد، می‌تواند از یک تا چند ساعت متغیر باشد.

بیشتر بخوانید: تفاوت لمینت و کامپوزیت دندان

دوره بهبودی و استئواینتگریشن

پس از کاشت ایمپلنت، زمانی برای بهبودی و ترکیب پایه تیتانیومی با استخوان فک لازم است. این فرآیند که به نام استئواینتگریشن شناخته می‌شود، معمولاً بین 3 تا 6 ماه طول می‌کشد. در این دوره، استخوان فک به تدریج به پایه ایمپلنت پیوند می‌خورد و آن را محکم در جای خود نگه می‌دارد.

بیشتر بخوانید: ترمیم دندان

نصب اباتمنت و تاج دندان

پس از تکمیل استئواینتگریشن، مرحله بعدی شامل قرار دادن اباتمنت (قطعه میانی) روی پایه ایمپلنت و سپس نصب تاج دندان مصنوعی است. نصب اباتمنت معمولاً نیاز به یک جلسه جراحی ساده دارد و سپس پس از چند هفته بهبودی، تاج دندان دائمی روی اباتمنت قرار می‌گیرد.

در برخی موارد خاص، ممکن است دندانپزشک از تکنیک‌های فوری یا تسریع‌شده استفاده کند، که در آنها تاج دندان موقت بلافاصله پس از کاشت پایه ایمپلنت نصب می‌شود. این روش‌ها معمولاً برای بیمارانی با شرایط استخوانی و سلامتی مناسب و بر اساس تشخیص دندانپزشک قابل استفاده هستند.

به طور کلی، فرآیند کامل ایمپلنت دندان می‌تواند بین 6 تا 12 ماه طول بکشد، با توجه به شرایط خاص هر بیمار و مراحل مختلف درمان. اگر نیاز به جراحی‌های اضافی مانند پیوند استخوان یا افزایش ارتفاع سینوس باشد، زمان کل ممکن است بیشتر شود. مهم است که بیمار به دقت دستورالعمل‌های دندانپزشک خود را دنبال کند و برای بررسی‌های دوره‌ای به مطب مراجعه کند تا از موفقیت و پایداری ایمپلنت‌ها اطمینان حاصل شود.

بیشتر بخوانید: تغییر رنگ دندان بعد از عصب کشی

ایمپلنت‌های دندان با توجه به شرایط بیمار و نیازهای درمانی مختلف، به روش‌های متفاوتی انجام می‌شوند. در ادامه به توضیح انواع روش‌های ایمپلنت دندان می‌پردازیم:

1. روش‌های سنتی (Traditional Implants)

این روش‌ها شامل چند مرحله هستند که معمولاً به چندین ماه زمان نیاز دارند:

• مرحله اول: کاشت پایه ایمپلنت در استخوان فک.
• مرحله دوم: دوره بهبودی و استئواینتگریشن که معمولاً 3 تا 6 ماه طول می‌کشد.
• مرحله سوم: قرار دادن اباتمنت و سپس تاج دندان.

بیشتر بخوانید: مراقبت های بعد از لمینت دندان

2. ایمپلنت‌های فوری (Immediate Load Implants)

این روش که به عنوان “ایمپلنت‌های یک روزه” یا “دندان‌های فوری” نیز شناخته می‌شود، اجازه می‌دهد که تاج دندان موقت بلافاصله پس از کاشت پایه ایمپلنت نصب شود. این روش برای بیمارانی که استخوان فک قوی و سالم دارند مناسب است. مزیت اصلی این روش کاهش زمان درمان و فوری بودن نتایج است.

بیشتر بخوانید: لمینت دندان

3. ایمپلنت‌های مینی (Mini Implants)

مینی ایمپلنت‌ها کوچکتر از ایمپلنت‌های سنتی هستند و معمولاً برای تثبیت پروتزهای متحرک یا زمانی که فضای کافی برای ایمپلنت‌های بزرگتر وجود ندارد، استفاده می‌شوند. این روش به دلیل اندازه کوچک‌تر ایمپلنت، روش نصب ساده‌تر و زمان بهبودی کوتاه‌تری دارد.

بیشتر بخوانید: هزینه کشیدن دندان 

4. ایمپلنت‌های All-on-4

این روش برای بیمارانی که تمامی دندان‌های خود را در یک قوس دندانی (بالا یا پایین) از دست داده‌اند، مناسب است. در روش All-on-4، چهار ایمپلنت در استخوان فک کاشته می‌شود و پروتز کامل دندانی روی آنها قرار می‌گیرد. این روش به تثبیت بیشتر و توزیع مناسب فشار کمک می‌کند و اغلب به جراحی‌های اضافی نیاز ندارد.

بیشتر بخوانید: ارتودنسی

5. ایمپلنت‌های زیگوماتیک (Zygomatic Implants)

این نوع ایمپلنت‌ها برای بیمارانی که دچار تحلیل شدید استخوان فک بالا شده‌اند و امکان استفاده از ایمپلنت‌های سنتی را ندارند، مناسب است. ایمپلنت‌های زیگوماتیک در استخوان گونه (زایگوماتیک) کاشته می‌شوند. این روش پیچیدگی بیشتری دارد و نیاز به تخصص بالای جراح دارد.

بیشتر بخوانید: کشیدن دندان عقل

6. ایمپلنت‌های دو مرحله‌ای (Two-Stage Implants)

این روش شامل دو مرحله جراحی است:

• مرحله اول: کاشت پایه ایمپلنت و پوشاندن آن زیر لثه برای دوره بهبودی.
• مرحله دوم: پس از چند ماه، یک جراحی کوچک برای باز کردن لثه و قرار دادن اباتمنت و سپس تاج دندان.

بیشتر بخوانید: جرم گیری دندان

7. ایمپلنت‌های یک مرحله‌ای (Single-Stage Implants)

در این روش، پایه ایمپلنت و اباتمنت به صورت همزمان در یک مرحله جراحی کاشته می‌شوند. تاج دندان موقت نیز ممکن است در همان جلسه یا پس از مدت کوتاهی نصب شود. این روش زمان درمان را کاهش می‌دهد و نیاز به جراحی دوم را از بین می‌برد.

بیشتر بخوانید: پوسیدگی دندان

8. روش‌های پیوند استخوان (Bone Grafting)

در مواردی که بیمار تراکم استخوانی کافی برای کاشت ایمپلنت ندارد، پیوند استخوان قبل از کاشت ایمپلنت ضروری است. این پیوند می‌تواند از استخوان بدن خود بیمار یا مواد مصنوعی باشد. پس از پیوند استخوان و دوره بهبودی (معمولاً چند ماه)، ایمپلنت کاشته می‌شود.

بیشتر بخوانید: عفونت دندان

9. روش‌های افزایش ارتفاع سینوس (Sinus Lift)

این روش برای بیمارانی که استخوان فک بالا در ناحیه مولرها و پرمولرها تحلیل رفته است، استفاده می‌شود. در افزایش ارتفاع سینوس، استخوان جدیدی در ناحیه سینوس ماگزیلاری قرار داده می‌شود تا پایه ایمپلنت بتواند کاشته شود.

انتخاب روش مناسب برای ایمپلنت دندان به شرایط خاص بیمار، سلامت عمومی، تراکم و ارتفاع استخوان فک، و توصیه دندانپزشک بستگی دارد. مشاوره دقیق با دندانپزشک می‌تواند به تعیین بهترین روش برای هر فرد کمک کند.

بیشتر بخوانید: آیا دندان ایمپلنت خراب میشود؟

مراحل ایمپلنت دندان شامل چندین مرحله مجزا است که با هدف جایگزینی دندان‌های از دست رفته و بازگرداندن عملکرد طبیعی و زیبایی دندان‌ها انجام می‌شود. در ادامه به توضیح دقیق این مراحل می‌پردازیم:

1. مشاوره اولیه و برنامه‌ریزی درمان

در این مرحله، بیمار با دندانپزشک یا جراح دهان و دندان مشورت می‌کند. بررسی‌های اولیه شامل:

• ارزیابی وضعیت دهان و دندان‌ها
• تهیه عکس‌های رادیولوژی (مانند پانورامیک یا سی‌تی‌اسکن) برای ارزیابی تراکم و ساختار استخوان فک
• بحث درباره تاریخچه پزشکی و داروهای مصرفی بیمار
• برنامه‌ریزی دقیق درمان و توضیح مراحل و انتظارات به بیمار

2. آماده‌سازی فک (در صورت نیاز)

در صورتی که بیمار نیاز به تقویت استخوان فک داشته باشد، مراحل زیر ممکن است انجام شوند:

• پیوند استخوان: اگر تراکم استخوان کافی نباشد، پیوند استخوان از بدن خود بیمار یا استفاده از مواد مصنوعی انجام می‌شود. این مرحله معمولاً نیاز به چند ماه زمان برای بهبودی دارد.
• بالا بردن سینوس (Sinus Lift): در صورت نیاز به افزایش ارتفاع استخوان فک بالا، این جراحی انجام می‌شود.

بیشتر بخوانید: مراقبت‌های پس از عصب‌کشی دندان

3. کاشت پایه ایمپلنت

در این مرحله، پایه ایمپلنت (معمولاً تیتانیومی) به صورت جراحی در استخوان فک کاشته می‌شود:

• بی‌حسی موضعی: بیمار تحت بی‌حسی موضعی قرار می‌گیرد تا دردی احساس نکند.
• برش لثه: لثه بریده شده و استخوان فک نمایان می‌شود.
• سوراخ کردن استخوان: سوراخی در استخوان فک ایجاد شده و پایه ایمپلنت در آن قرار داده می‌شود.
• بستن لثه: لثه به جای خود برگردانده شده و بخیه زده می‌شود.

4. دوره بهبودی و استئواینتگریشن

پس از کاشت پایه ایمپلنت، یک دوره بهبودی چند ماهه (معمولاً 3 تا 6 ماه) لازم است تا استخوان فک با پایه تیتانیومی پیوند بخورد. این فرآیند به نام استئواینتگریشن شناخته می‌شود و پایه ایمپلنت را محکم در جای خود نگه می‌دارد.

بیشتر بخوانید: علت دندان درد پس از عصب کشی

5. نصب اباتمنت (قطعه میانی)

پس از اطمینان از استئواینتگریشن موفق، مرحله بعد شامل قرار دادن اباتمنت است:

• جراحی کوچک: لثه دوباره باز شده و اباتمنت به پایه ایمپلنت متصل می‌شود.
• زمان بهبودی: لثه چند هفته زمان نیاز دارد تا اطراف اباتمنت بهبود یابد.

6. ساخت و نصب تاج دندان

تاج دندان مصنوعی که ظاهر و عملکردی مشابه دندان طبیعی دارد، در این مرحله ساخته و نصب می‌شود:

• قالب‌گیری: قالبی از دهان و دندان‌های بیمار گرفته می‌شود تا تاج دندان به صورت دقیق ساخته شود.
• ساخت تاج: تاج دندان در لابراتوار دندانسازی ساخته می‌شود.
• نصب تاج: تاج دندان به اباتمنت متصل شده و تنظیمات نهایی انجام می‌شود تا مطابقت کاملی با دندان‌های طبیعی داشته باشد.

7. مراقبت‌های پس از ایمپلنت

پس از نصب تاج دندان، مراقبت‌های بعدی شامل:

• رعایت بهداشت دهان و دندان: مسواک زدن منظم و استفاده از نخ دندان.
• معاینات دوره‌ای: مراجعه منظم به دندانپزشک برای بررسی وضعیت ایمپلنت و سلامت عمومی دهان و دندان.
• پرهیز از عادات نادرست: اجتناب از جویدن اشیاء سخت یا عادات مضری که ممکن است به ایمپلنت آسیب بزند.

این مراحل به طور کلی روند کامل ایمپلنت دندان را شامل می‌شوند و ممکن است بسته به شرایط خاص بیمار و پیچیدگی درمان، تغییراتی داشته باشند. مهم است که بیمار به دقت دستورالعمل‌های دندانپزشک را دنبال کرده و در هر مرحله از درمان، همکاری لازم را داشته باشد تا بهترین نتیجه حاصل شود.

همانطور که در بسیاری از روش‌های جراحی، احتمال وجود درد وجود دارد، اما در مورد ایمپلنت دندان نیز این امر صادق است. اما باید توجه داشت که احساس درد و ناراحتی پس از کاشت ایمپلنت دندان بستگی به عوامل مختلفی دارد از جمله:

تجربه و تخصص پزشک

استفاده از تکنیک‌های موضعی به منظور کاهش درد و ناراحتی بعد از جراحی ایمپلنت دندان از جمله عواملی است که توسط پزشک انجام می‌شود. پزشک با استفاده از مواد مختلفی مانند داروهای ضد درد و مسکن‌ها می‌تواند درد پس از عمل جراحی را کاهش دهد.

پیشینه بیماری

برخی افراد ممکن است برای پاسخ به جراحی‌های دهان و دندان حساسیت بیشتری داشته باشند، به خصوص اگر قبلاً تجربه درد شدیدی را در این زمینه داشته باشند.

نحوه انجام جراحی

روش‌های جراحی مختلف برای کاشت ایمپلنت دندان وجود دارد و بعضی از روش‌ها ممکن است برای بیماران کمتر دردآور باشند. به عنوان مثال، روش‌هایی مانند ایمپلنت‌های فوری که به صورت همزمان با کاشت ایمپلنت تاج موقت را نصب می‌کنند، ممکن است کمترین درد را ایجاد کنند.

عوارض بعد از جراحی

برخی از بیماران ممکن است پس از جراحی عوارضی مانند التهاب، خونریزی یا تورم داشته باشند که ممکن است منجر به احساس درد و ناراحتی شوند.

مراقبت‌های پس از جراحی

رعایت مراقبت‌های پس از جراحی مانند استفاده منظم از داروهای ضد التهاب و مسکن‌ها، اعمال سردی برای کاهش تورم، و رعایت دقیق دستورالعمل‌های پزشک می‌تواند در کاهش درد پس از جراحی کمک کند.

به طور کلی، بیشتر بیماران پس از جراحی ایمپلنت دندان تا حد زیادی احساس درد و ناراحتی کمتری دارند و درد به مرور زمان کاهش می‌یابد. اگر احساس درد شدید یا مشکوک به هرگونه عفونت یا مشکل دیگری باشید، باید به پزشک خود اطلاع دهید تا اقدامات لازم را انجام دهد.

ایمپلنت‌های دندانی به عنوان یک روش جایگزینی دائمی و موثر برای دندان‌های از دست رفته شناخته می‌شوند و دارای مزایای فراوانی هستند. در ادامه به برخی از این مزایا اشاره می‌کنم:

1. پایداری و دوام: ایمپلنت‌های دندانی به صورت محکم و دائمی در استخوان فک کاشته می‌شوند، که به آنها امکان می‌دهد که برای مدت طولانی به عنوان دندان‌های طبیعی عمل کنند. با رعایت مراقبت‌های لازم و مراجعه منظم به دندانپزشک، ایمپلنت‌های دندانی می‌توانند سال‌ها و حتی دهه‌ها به عنوان یک جایگزین پایدار برای دندان‌های از دست رفته خدمت کنند.
2. بازگرداندن عملکرد طبیعی: ایمپلنت‌های دندانی به عنوان یک جایگزین دائمی برای دندان‌های از دست رفته عمل می‌کنند و عملکرد طبیعی دندان‌ها را بازگردانده و به بیمار امکان می‌دهند که به طور معمول غذا بخورند، صحبت کنند و لبخند بزنند.
3. حفظ استخوان فک: پس از از دست رفتن دندان، استخوان فک ممکن است تحلیل شود و حجم و ارتفاع آن کاهش یابد. کاشت ایمپلنت دندانی می‌تواند از این فرآیند تحلیلی جلوگیری کند و به حفظ استخوان فک کمک کند.
4. راحتی و راحتی: ایمپلنت‌های دندانی به بیمار امکان می‌دهند که از طعم، حس و عملکرد طبیعی دندان‌های خود لذت ببرند، بدون نیاز به استفاده از چسب دندان مصنوعی یا سایر روش‌های ناسالم و نامطمئن برای نگهداری پروتزهای متحرک.
5. حفظ ساختمان دهان و صورت: عدم وجود دندان‌ها می‌تواند منجر به تغییراتی در ساختمان دهان و صورت شود که می‌تواند از جمله خستگی چهره، افتادگی صورت و تغییرات در تلفیق طبیعی لب‌ها باشد. با کاشت ایمپلنت دندانی، این تغییرات از جمله افتادگی فک بالا و تغییرات در خط لبخند به حداقل کاهش می‌یابد.

به طور کلی، ایمپلنت‌های دندانی به بیماران امکان می‌دهند تا به راحتی و با اطمینان از عملکرد، زیبایی و دوام دندان‌های خود لذت ببرند. این روش به عنوان یک جایگزین پایدار و موثر برای دندان‌های از دست رفته شناخته می‌شود که به بیماران امکان می‌دهد با اعتماد به نفس بیشتر و کیفیت زندگی بهتری را تجربه کنند.

چسب روکش ایمپلنت موقت است زیرا برای مرحله موقت استفاده می‌شود و برای مدت کوتاهی نگهداری می‌شود تا تاج دندان موقت به ایمپلنت متصل شود. در اینجا چند دلیل برای استفاده از چسب روکش ایمپلنت موقت ذکر می‌شود:

1. پیوستگی موقت: چسب روکش ایمپلنت موقت به عنوان یک اتصال موقت بین ایمپلنت و تاج دندان موقت عمل می‌کند. این روکش به تاج دندان موقت اجازه می‌دهد که به مکان ایمپلنت متصل شود تا بیمار بتواند از عملکرد دندان‌های خود به طور طبیعی استفاده کند تا زمان نصب تاج دندان دائمی.
2. راحتی و سرعت: استفاده از چسب روکش ایمپلنت موقت به راحتی انجام می‌شود و می‌تواند به سرعت به عنوان یک اتصال موقت بین ایمپلنت و تاج دندان موقت ایجاد شود. این کار باعث می‌شود که بیمار بدون نیاز به جراحی‌های دیگر به طور سریع از دندان‌های موقت خود استفاده کند.
3. مراقبت و بهداشت: استفاده از چسب روکش ایمپلنت موقت امکان می‌دهد که تاج دندان موقت بدون مشکلات بهداشتی و با استفاده از ابزارهای بهداشتی دهانی مناسب نگهداری شود. این اتصال موقت به بیمار امکان می‌دهد که دندان‌های موقت خود را به طور موثر تمیز کند تا از عفونت‌ها و مشکلات دیگر جلوگیری شود.

به طور کلی، چسب روکش ایمپلنت موقت برای ایجاد اتصال موقت بین ایمپلنت و تاج دندان موقت استفاده می‌شود تا به بیمار امکان بدهد که به طور موثر از دندان‌های موقت خود استفاده کند تا زمان نصب تاج دندان دائمی.

ایمپلنت‌ها ممکن است در برخی ویژگی‌ها متفاوت باشند که می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

1. جنس ایمپلنت: ایمپلنت‌ها معمولاً از جنس تیتانیوم یا آلیاژهای تیتانیوم ساخته می‌شوند، اما ممکن است ترکیبات و ویژگی‌های متفاوتی داشته باشند که ممکن است بر اساس استانداردهای مختلف تولید شوند.
2. طراحی و شکل: طراحی‌های ایمپلنت ممکن است در اندازه، شکل و ساختار متفاوت باشند. برخی ایمپلنت‌ها به شکل استوانه‌ای، مخروطی یا دیگر شکل‌های هندسی طراحی شده‌اند و ممکن است از لحاظ ابعاد و شکل‌های سطحی متفاوت باشند.
3. طول و قطر: ابعاد ایمپلنت‌ها ممکن است در طول و قطر متفاوت باشد. این ویژگی‌ها به طور معمول بر اساس نیازهای بیمار و شرایط زیستی فردی مشتری تعیین می‌شود.
4. سطح و پوشش: برخی ایمپلنت‌ها دارای سطح خاصی برای افزایش پیوند با استخوان فک هستند، مانند سطح زنگ زده، سطح خورده یا سطح خاصی که افزایش سرعت استئواینتگریشن را تسریع کند.
5. نوع اتصال: ایمپلنت‌ها ممکن است دارای انواع مختلف اتصالات برای ترکیب با تاج دندان باشند، از جمله اتصال‌های پیچی، مخروطی، یا اتصالات مورد استفاده در ایمپلنت‌های All-on-4 یا All-on-6.
6. سازگاری با بافت: برخی ایمپلنت‌ها دارای پوشش‌های خاصی هستند که از واکنش بافتی کاهش می‌دهند و سازگاری بیشتری با بافت استخوان و لثه فراهم می‌کنند.

این ویژگی‌ها ممکن است با توجه به تولید کننده، تکنولوژی استفاده شده و نیازهای بیماران متفاوت باشند. برای انتخاب بهترین ایمپلنت برای هر بیمار، مشاوره و هماهنگی با دندانپزشک و جراح دهان و دندان متخصص مهم است.